Om 2.30 uur vertrekken  we, omdat we zo'n 6 uur moesten rijden. Wat zullen er veel mensen zijn die ons voor gek verklaren... Even de boel verkennen bij aankomst en hup naar binnen. Het was inmiddels al wat meer licht aan het worden , maar daar was binnen weinig van te merken. Wat was het donker!

Een van ons drietjes begon beneden en ik en maatje boven. Na 10 min. komt ons maatje van beneden vol adrenaline naar boven. Wij bleken boven e.e.a gemist te hebben. Ze was in de kamer bezig toen ze plots de overbuurman door het tuinhek zag stappen en naar de deur ziet komen. Enige dat ze kon doen was verstoppen achter de deur van de kamer op 1,5 m afstand van de man die in de deur bleef staan luisteren. Door de sponning kon ze hem recht in de ogen aankijken, ondertussen hopend dat hij het bonken van haar hart niet zou horen en dat wij boven op een paar meter afstand ook, heel stil zouden zijn. Wij hadden dus niets door, maar waren gelukkig heel stil. Na een paar minuten te hebben staan luisteren vertrekt hij weer, om vervolgens nog een half uur vanuit zijn tuin alles in de gaten te houden. We zijn dus maar even allemaal boven gebleven, waar we hem ook in de gaten konden houden. Maar van rustig fotograferen was geen sprake meer. Zeker niet beneden... ieder moment had ik het gevoel dat hij achter me zou staan. Pas toen we in de auto stapten konden we weer opgelucht adem halen.