Verscholen tussen allemaal bramenstruiken lag dit leuke huis met een dak van stro. Althans... wat er nog over was van het dak. Op veel plaatsen keek je op de eerste verdieping zo door het dak naar buiten, omdat het zo vergaan was. Maar dat maakte het juist zo leuk; veel verval, daar hou ik wel van. Bedden waarop meer stro lag dan wat anders, een badkamer met allemaal rommeltjes en mooie lichtinval en heerlijk oranje jaren 70 gordijntjes. Beneden een redelijk grote woonkamer. Gelukkig een verdieping van beton, dus nog redelijk safe, al zakte er plotsklaps een kast achter mijn rug in elkaar op de eerste verdieping, onder een gedeelte waar het dak weg was. Daar schrok ik toch wel even van. Een heerlijke locatie. Maar wie laat nu zoiets zo achter?? En ik had ook nog sterk het gevoel dat het achterin een tuin van een groot huis stond. Dat ze gewoon een nieuw huis hebben gebouwd en dit hebben laten staan.